27 sep Eerlijke Adoptie: Meer dan alleen een lief koppie…
We worden op social
media dagelijks overspoeld met schattige foto’s en verdrietige verhalen van honden
die wachten op adoptie. Het is soms moeilijk om niet te zwichten voor die
grote, glinsterende puppyogen en schattige snuitjes. Maar wat gebeurt er
wanneer we ons laten verleiden door dat lieve snoetje zonder de diepere
behoeften van een hond te begrijpen? Dit zien we helaas regelmatig gebeuren,
met ernstige gevolgen voor zowel de dieren als de adoptanten.
Lief koppie
Op een dag scroll je door je Facebook-feed en zie je een foto van een prachtige pup die ter adoptie wordt aangeboden door een goedbedoelende stichting. Je hart smelt bij het zien van dat schattige koppie. Helaas zien veel mensen alleen het oppervlakkige: dat lieve koppie van de pup. Ze realiseren zich niet dat achter die mooie ogen soms een wereld van angst schuilgaat. Of realiseren zich niet uit welke rassen deze mooie kruising mogelijk bestaat en wat dat met zich meebrengt. Bij elke hond die ter adoptie aangeboden wordt moet zowel stichting als adoptant zich afvragen of we wel echt begrijpen wat deze hond nodig heeft.
De juiste match is cruciaal
Wij maken ons hier best wel zorgen om, omdat sommige mensen zich niet realiseren welke toewijding en begeleiding nodig zijn om zo’n pup gelukkig en gezond te laten opgroeien. De stichting die de pup aanbiedt, heeft weliswaar goede bedoelingen om honden te redden door ze naar Nederland te halen, maar lijkt soms te vergeten dat de juiste match cruciaal is.
Het is niet genoeg om te denken dat elke hond die naar Nederland wordt gehaald, automatisch is gered. Hoe vaak komen we niet aan huis voor een gedragsconsult met een buitenlandse hond, waarbij er duidelijk een mis-match is gemaakt. Enkele voorbeelden:
· Een Karpatische Herder. Wat zien ze er schattig uit als jonge pup. Kleine bolletjes wol. Hoeveel van die schattige bolletjes of kruisingen hiervan zien we wel niet naar Nederland komen. En dat terwijl de Karpatische Herder van oorsprong gefokt is om zelfstandig kuddes schapen te bewaken in ruig gebied. Ruig gebied, maar wel prikkelarm. Zonder al te veel afleiding scant deze hond het gebied tegen indringers om zijn schapen veilig te houden. De hond die bestand is tegen de wolf en de beer. En zo’n hond leeft ineens bij een jong gezin in een woonwijk. De eerste periode lijkt het allemaal heel goed te gaan. De hond is zo ontzettend lief voor het hele gezin. Maar dan wordt de hond volwassen en doet de hond, wat hij voelt dat hij moet doen. Zijn “kudde” beschermen. Het ontvangen van bezoek wordt lastig, vriendjes van de kinderen kunnen niet meer over de vloer komen. Hij kan niet meer loslopen, omdat hij uitvalt naar van alles op straat. Van een prikkelarm gebied, naar een drukke woonwijk. Het is nogal een taak voor een Karpatische Herder om dat allemaal in de gaten te houden. De emmer overstroomt en al snel leidt het tot bijtincidenten…
· Een klein hondje, angstig voor verkeer, andere honden en mensen dat bij een alleenstaande vrouw op leeftijd in een appartement in het centrum van de stad wordt geplaats. Dagelijks in de beperkte ruimte van een lift moet mét andere mensen en direct met heel veel voor hem moeilijke prikkels geconfronteerd wordt zodra hij het appartementencomplex uitloopt. Het hondje loopt zo over van de stress, dat zijn uitvalgedrag met de dag heftiger wordt. Zowel het hondje als de eigenaresse zitten er compleet doorheen en het is niet meer vol te houden .
Teleurstellingen en herplaatsing
In veel gevallen kunnen de honden in deze situaties niet bij de adoptanten blijven. Maar herplaatsen is zo makkelijk nog niet. De pup is inmiddels een volwassen hond met een nóg grotere rugzak. Er wordt te vaak gedacht dat elke hond met voldoende liefde en geduld wel settelt in Nederland. Maar soms zit de hond op zo’n verkeerde plek dat de hond, en daarmee ook de adoptant, nooit gelukkig gaat worden. Mensen moeten dan zulke grote aanpassingen in hun leven doen om het leefbaar te maken, dat dat hun eigen levensgeluk in de weg staat of dit gewoonweg niet mogelijk is. Niet iedereen kan zomaar verhuizen en je kinderen de deur uit doen, is ook geen optie. Als het niet meer leefbaar is met elkaar en de hond herplaatst moet worden, is dit een teleurstelling voor iedereen, maar bovenal voor de hond zelf. De hond moet opnieuw uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. En helaas lezen we ook vaak genoeg dat het zo escaleert dat hij wordt ingeslapen.
Eerlijkheid is de sleutel
Eerlijkheid is de sleutel tot het voorkomen van deze problemen. Eerlijkheid vanuit de stichting, waarbij zorgvuldig wordt gekeken of de hond past in de Nederlandse maatschappij en of de adoptant geschikt is voor de verantwoordelijkheid van een hond. En zo ja, of juist die hond waar ze op gevallen zijn, ook echt in hun leefsituatie past. Eerlijkheid vanuit de adoptant, waarbij zij open moeten zijn over hun leefsituatie, kennis, en tijd die ze kunnen besteden aan de begeleiding van de hond. Het is essentieel dat adoptanten begrijpen wat het betekent om voor een adoptiehond te zorgen.
Hiep, hiep, hoera, een strenge adoptieprocedure!
Adoptanten zouden selectiever moeten zijn bij het kiezen van een stichting om een hond te adopteren. Vaak haken mensen af bij complexe adoptieprocedures en kiezen ze voor de makkelijke weg. Maar een strenge adoptieprocedure is eigenlijk iets om heel blij mee te zijn, omdat het de teleurstelling voor alle betrokken partijen kan voorkomen. Het voorkomt dat honden in ongeschikte huishoudens terechtkomen en onnodig herplaatst moeten worden.
Op dit moment zien
we in ons werk helaas veel mismatches, waarbij iedereen lijdt, maar vooral de
honden. Een hond redden gaat verder dan alleen het fysiek redden; het gaat ook
om het bieden van een geschikte leefomgeving en de kans op een gelukkig leven.
We moeten ons bewust zijn van de verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het
adopteren van een hond en streven naar eerlijke en zorgvuldige
adoptieprocedures. Alleen dan kunnen we echt zeggen dat we honden redden en hen
een betere toekomst geven.
